Darsonval – burza z piorunami w służbie kosmetologii - cz. 2

Metody i techniki darsonwalizacji

Metoda bezpośrednia polega na delikatnym i powolnym przesuwaniu szklanej peloty po skórze. Można ją wykonywać dwoma technikami:

• Pelotę przykłada się bezpośrednio do powierzchni skóry – Technika ta nie podrażnia skóry, ponieważ ilość wytworzonego ciepła w tkankach oraz ozonu na powierzchni skóry jest niewielka (tzw. „ciche wyładowanie”). Może być stosowana w przypadku skór delikatnych, wrażliwych i płytko unaczynionych.
• Pelotę oddala się od skóry na około 1-3 mm – Technika ta jest bardziej drażniąca niż poprzednia, dlatego nie używa się jej przy skórach bardzo wrażliwych. Występuje wytworzenie widocznego gołym okiem tzw. „deszczu iskrowego”, spowodowanego wyładowaniami elektrycznymi. Dochodzi wówczas do powstania znacznie większej ilości ozonu aniżeli przy bezpośrednim kontakcie peloty ze skórą. Technika ta pobudza skórę, usprawnia krążenie limfatyczne i żylne, wywołując jej przekrwienie, ma także silne działanie odkażające.

Metoda pośrednia (indukcyjna) polega na zastosowaniu elektrody biernej (metalowego pręta umieszczonego w rękojeści aparatu), którą klient trzyma w ręce. Rolę elektrody czynnej pełnią dłonie osoby przeprowadzającej zabieg. Można ją wykonywać dwoma technikami:

• Poprzez wykonywanie delikatnego masażu elektrycznego bez odrywania dłoni, najczęściej ruchami głaskania – Technika ta nie powoduje dużego podrażnienia, można ją stosować w przypadku delikatnych skór.
• Poprzez wykonywanie delikatnego masażu elektrycznego ruchami oklepywania, starając się nie odrywać od skóry wszystkich palców jednocześnie – W technice tej wyładowania energii elektrycznej powstają między palcami wykonującego zabieg (kosmetologiem) a powierzchnią zabiegową. Jest bardziej drażniąca i pobudzająca skórę niż poprzednia. Nie zaleca się jej w wypadku klientów mających bardzo wrażliwą i skłonną do podrażnień skórę. Może być natomiast stosowana w przypadku skór grubych, tłustych lub dojrzałych. W zabiegu darsonwalizacji należy stopniowo zwiększać natężenie tak, by klient przyzwyczaił się do odbioru bodźców cieplnych, lekkiego mrowienia skóry, odgłosu iskrzenia, światła elektrody oraz zapachu ozonu.

Zabiegu nie wolno stosować na obszarach skóry zwilżonych łatwopalnymi substancjami (np. alkohol, eter), ponieważ iskry mogą spowodować oparzenia skóry. W zależności od powierzchni, na jakiej wykonuje się zabieg, jego czas trwania wynosi od 3 do 10 minut. Powinien być on stosowany 2-3 razy w tygodniu, w zależności od celu zabiegu. Elektryczny masaż twarzy może trwać nawet do około 20 minut.

Wskazania i przeciwwskazania
Jedną z możliwości zastosowania darsonwalizacji jest korzystanie z „iskry”. Poprzez wytworzony na powierzchni skóry ozon można odkazić i osuszyć powierzchnię różnych zmian skórnych. Technika ta stwarza też warunki do naprawy tkanek, sprzyja szybkiej redukcji różnych procesów pourazowych i zapalnych. Modeluje działanie układu nerwowego przez zmniejszenie wrażliwości receptorów bólowych na różne bodźce zewnętrzne powodując efekt przeciwbólowy i przeciwświądowy. Normalizuje też działanie układu endokrynnego – przez co hamuje wydzielanie łoju. Z tego powodu darsonwalizacja wykorzystywana jest w zabiegach dla cer tłustych, z rozszerzonymi porami, łojotokiem, trądzikiem pospolitym, przed i po pedicure (szczególnie, gdy występuje nadpotliwość), przed i po depilacji (minimalizuje ryzyko wystąpienia zapalenia mieszków włosowych), przy wykonywaniu makijażu permanentnego, po zabiegu kosmetycznego oczyszczania twarzy.

Również „iskra” aktywuje szczątkowe i „uśpione” komórki mieszków włosowych, co zwiększenia wzrost włosów i wywiera pozytywny wpływ na samą jego strukturę. Z tego powodu darsonwalizacja stosowana jest przez trychologów w takich problemach jak: łysienie plackowate i inne, łupież, łojotok, zapalenie mieszków włosowych.

Technika „ciche wyładowanie” używana w celu zwiększenia sprężystości i elastyczności skóry, redukcji zmarszczek w zabiegach dla cer dojrzałych z oznakami starzenia (szczególnie pobudzający krążenie masaż elektryczny twarzy).

Procedura darsonwalizacji przynosi wymierne efekty w terapii cellulitu. Jak wiadomo jedną z przyczyn powstawania cellulitu jest zaburzona mikro cyrkulacja w kapilarach i powstawanie zastojów żylnych. Darsonwalizacja rozszerza naczynia włosowate i poprawia mikrokrążenie, zwiększa odpływ limfy i zmniejsza obrzęk tkanek, przyspiesza biochemiczne procesy metaboliczne, odżywienie i dotlenienie tkanek.

Metoda ta posiada jeszcze jedną zaletę. Ponieważ poprawia krążenie i wszystkie procesy metaboliczne skóry, zaaplikowane po darsonwalizacji produkty kosmetyczne będą w większym stopniu wnikały w głąb skóry.

Przeciwwskazania do darsonwalizacji obejmują wszystkie przypadki krwawienia i zaburzenia krzepnięcia, chorobę nowotworową, ciążę, arytmię serca, zainstalowany stymulator serca, epilepsję, gorączkę, gruźlicę płuc w aktywnej postaci, zakrzepowe zapalenie żył, rozległe teleangiektazje, trądzik różowaty, hirsutyzm, indywidualną nietolerancję prądu elektrycznego.
 

Joanna Klonowska
Wydział Nauk o Zdrowiu
Wyższa Szkoła Inżynierii i Zdrowia w Warszawie