Mezoterapia igłowa jako profilaktyka starzenia się skóry

Starzenie się jest procesem nieuchronnym, dotyczącym każdego i postępującym w czasie. Skóra wraz z wiekiem traci swoje właściwości ochronne i jest coraz mniej odporna na szkodliwe czynniki środowiska. W obecności nieodpowiedniej diety, używek, zanieczyszczeń, przewlekłego stresu i źle dobranej pielęgnacji szybciej traci nawilżenie, napięcie oraz gęstość, co skutkuje pojawieniem się zmarszczek i nasileniem procesów zwiotczeniowych. Po 50 roku życia tempo proliferacji znacznie spada – martwe komórki naskórka gromadzą się nadmiernie w warstwie rogowej, zaburzając proces rogowacenia. W wyniku zmian hormonalnych zachodzących w okresie okołomenopauzalnym zmniejsza się czynność wydzielnicza gruczołów łojowych, co powoduje zakwaszenie skóry oraz zmianę składu płaszcza wodno-lipidowego.

Mezoterapia igłowa jest jednym z najczęściej wykonywanych zabiegów w gabinetach medycyny estetycznej. Obecnie coraz więcej badań naukowych potwierdza jej skuteczność w biorewitalizacji skóry. Liczne publikacje naukowe omawiają korzystny wpływ zastosowania tego zabiegu jako metody profilaktyki starzenia się. Mezoterapia igłowa znana jest w medycynie od ponad 50 lat. Pionierem tej procedury był francuski lekarz Michael Pistor, który w 1952 roku po raz pierwszy wykonał ją w celu leczenia niedosłuchu. Uzyskane efekty przyniosły dodatkowe korzyści w postaci poprawy jakości skóry, a sam zabieg zaczęto szerzej stosować w medycynie estetycznej i dermatologii.

Termin mezoterapia wywodzi się od greckich słów „mezo” (środek) oraz „therapeia” (leczenie), tj. iniekcja w środkową warstwę skóry, „intradermoterapia”. Zabieg mezoterapii polega na wprowadzaniu w głębsze warstwy skóry substancji leczniczych, odżywczych i regenerujących. Związki podane w ten sposób zwiększają metabolizm, przyśpieszają mikrokrążenie oraz stymulują fibroblasty do produkcji kolagenu i elastyny.

Spektrum zastosowania mezoterapii jest bardzo szerokie. Zabiegi wykonywane są m.in. w celu profilaktyki przeciwstarzeniowej, rewitalizacji, odżywienia i nawilżenia skóry, niwelowania jej wiotkości, redukcji cellulitu, rozstępów, blizn oraz leczenia chorób owłosionej skóry głowy (np. łysienia, nadmiernego wypadania włosów). Zabiegom mezoterapii można poddawać skórę twarzy, szyi, dekoltu, brzucha, ramion, ud, pośladków, dłoni oraz skórę głowy.

Podobnie jak w przypadku każdego zabiegu z zakresu medycyny estetycznej, również do przeprowadzenia mezoterapii igłowej istnieje wiele przeciwwskazań. Bezwzględny zakaz do wykonania tej procedury obejmuje: ciążę, nadwrażliwość na składniki produktu, zaburzenia wątroby i nerek, HIV/AIDS, nowotwory, aktywny trądzik, cukrzycę insulinozależną oraz nierealistyczne oczekiwania pacjenta co do efektów terapii . Nie należy również wykonywać mezoterapii w przypadku skłonności do blizn przerostowych oraz zaburzeń barwnikowych, chorób sercowo-naczyniowych, zakażeń bakteryjnych i wirusowych oraz ostrych stanów zapalnych skóry.

Do zabiegu mezoterapii igłowej wykorzystuje się substancje, które są dobierane w zależności od problemu i indywidualnych potrzeb klienta. Z reguły preparat do mezoterapii, tzw. „koktajl”, jest roztworem od dwóch do kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu substancji. Lekarz może indywidualnie dobierać składniki aktywne i przygotować autorską mieszankę, jednak częściej korzysta się z gotowych produktów, których na rynku kosmetycznym powstaje coraz więcej. W zabiegach przeciwstarzeniowych najczęściej wykorzystywanymi substancjami są: kwas hialuronowy, kwas alfa-liponowy, kwas polimlekowy, krzemionka organiczna, kompleksy multiwitaminowe, witamina C, wyciąg z wąkroty azjatyckiej, argirelina, biotyna oraz DMAE.

Zabiegi anti-aging wykonywane są zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Rozwój medycyny estetycznej i kosmetologii zapewnia wiele możliwości terapeutycznych oraz powstawanie coraz to nowszych zabiegów i technologii zmniejszających zaawansowanie objawów procesu starzenia. Profilaktyka starzenia się to nie tylko zabiegi w gabinecie kosmetycznym. Kondycję skóry determinuje wiele czynników, które mają wpływ na wygląd zewnętrzny, np. predyspozycje genetyczne, historia chorób, styl życia oraz domowa pielęgnacja. Podczas wywiadu należy uświadomić pacjenta, jak ważną rolę odgrywa właściwy dobór preparatów kosmetycznych. Często powtarzanymi błędami są m.in. nieodpowiedni dobór kosmetyków wynikający z braku znajomości działania składników aktywnych, nieczytanie składów INCI, nieregularność oraz źle wykonany demakijaż. Skutkiem przeprowadzenia badania przedmiotowego jest pełna informacja na temat stanu skóry pacjenta, jej potrzeb oraz wymagań co do efektów zabiegu. Rzetelna i kompleksowa diagnoza pozwoli na opracowanie odpowiedniej procedury zabiegowej oraz dobranie preparatów skutecznych w terapii danego defektu kosmetycznego.

Dążenie do zachowania piękna i młodości już od czasów starożytnych było jednym z kluczowych zagadnień w centrum zainteresowania filozofów, lekarzy, badaczy oraz naukowców. Współczesna kultura propaguje kult młodego i pięknego wyglądu jako wyznacznik sukcesu w życiu osobistym i zawodowym. Atrakcyjny wygląd ma wpływ nie tylko na poczucie własnej wartości, ale również na samopoczucie i stopień zadowolenia z życia. Nie tylko kobiety korzystają z zabiegów upiększających i odmładzających – coraz częściej również mężczyźni pragną poprawić swój wygląd oraz utrzymać cerę w jak najlepszej kondycji.

mgr Emilia Woźniewicz
dr Joanna Klonowska Wyższa Szkoła Inżynierii i Zdrowia w Warszawie